అమ్మమ్మ కతలు: డొక్కు లారీ

వేసవి సెలవలు ఇవ్వడంతో సుబ్బమ్మగారి మనవలు రాముడు, చంటి ఇద్దరు ఇంట్లోనే వున్నారు. వంటపొయ్య దగ్గర వున్న సుబ్బమ్మగారు, ఇద్దరినీ కేకేసి "అమ్మకి తలనొప్పిగా వుంది. పడుకుంది. ఇద్దరు చెంబుడేసి నీళ్ళు పోసుకుని, పిడికిడేసి అన్నంతినేసి ఆడుకోండి. గొడవ చెయ్యద్దు" అని చెప్పి పంపించేసారు.

వాళ్ళిద్దరూ బుద్ధిగా స్నానంచేసి ఇంత అన్నం తిని, క్యారం బోర్డు ఆడుకోడం మొదలు పెట్టారు. కొంతసేపు ఆట బాగానే సాగింది. ఇంతలో రాముడు రెడ్ కాయిన్ వెయ్యడం తో చంటికి కోపం వచ్చి మీదపడి కొట్టడం మొదలు పెట్టాడు. రాముడు ఊరుకోలేదు. తను ఒక దెబ్బవేసాడు. అది చిలికిచిలికి గాలివాన అయ్యింది. ఇంతలో సుబ్బమ్మగారు చూసి ఇద్దరినీ కోప్పడి, చంటిగాడిని చిన్నదెబ్బ వేసారు. అంతే... వాడు ఏడుస్తూ ఇంట్లోంచి పారిపోయాడు.  గంట, రెండు గంటలు, మూడు గంటలు గడిచాయి కాని చంటిగాడి జాడ లేదు. సుబ్బమ్మగారికి గుబులు మొదలైంది. నెమ్మదిగా సాయంకాలం అయ్యింది. అప్పుడే ఆఫీసు నుండి ఇంటికి వచ్చిన అల్లుడిని చూసి "ఏవయ్య, చంటిగాడు కనిపించటం లేదు. అల్లరి చేస్తే చిన్నదెబ్బ వేశానని అలిగి ఎటో వెళ్ళాడు. ఇంత వరకు రాలేదు. ఎప్పుడో ఇంత ముద్ద మింగాడు వెర్రినాగన్న. వాడిని వెతికి తీసుకురా. ఎక్కడ వున్నాడో ఏమో" అని సుబ్బమ్మగారు కళ్ళ నీరు పెట్టుకున్నారు.

అత్తగారి మాట కాదనలేక వున్న పళాన చంటిగాడిని వెతకడానికి వెళ్లారు. అయనతో బాటు ఆఫీసులో పనిచేసే టైపిస్ట్ సూర్యనారాయణ గారు కూడా వెతకడం మొదలు పెట్టారు. బ్లాక్ ఆఫీసు, పశువులాస్పత్రి, బందులదొడ్డి వగైరా చోట్ల వెతికారు. చంటిగాడి నేస్తాలు అందరిని అడిగి చూసారు. ఎవరు చూడలేదన్నారు. "ఇప్పుడు ఏమి చెయ్యాలి? ఎక్కడని వెతకాలి? చంటిగాడు ఏమైనట్టు?" అని తెగ హైరానా పడసాగారు. 

ఇంతలో టైపిస్ట్ గారికి బ్లాక్ ఆఫీసు ముందర ఆగి వున్న ఒక పాత డొక్కు లారీ మీద దృష్టి పడింది. ఎవరో తొంగి చూస్తున్నట్లు అనుమానం వచ్చి దగ్గరికి వెళ్లి చూస్తే...నాలుగేళ్ల చంటిగాడు కుర్చుని వున్నాడు. బుజ్జగించి కిందకి దింపి ఇంటికి తీసుకొచ్చి అప్పగించారు ఆయన. సుబ్బమ్మగారి కళ్ళలో ఆనందం. చంటిగాడిని దగ్గరకి తీసుకుని ముద్దాడారు. 

అమ్మమ్మ కతలు: బుడ్డీ - బూరుగు దూది

అవి సుబ్బమ్మగారు పాడేరులో ఉన్నరోజులు.అల్లుడు అక్కడి గవర్నమెంట్ ఆఫీసులో వుద్యోగం. కూతురు,  మనుమలుతో కొద్ది రోజులు గడపాలని ఆవిడ వచ్చారు. ఎప్పుడు ఖాళీగా కూర్చునే తత్త్వం ఆమెది కాదు.ఏదో ఒక పని కల్పించుకుని చెయ్యాల్సిందే. తెల్లారకట్ల నిద్రలేచింది మొదలు తను స్నానం చేసి ఇంటిల్లిపాదికి కాఫీ, టిఫిన్లు, భోజనాలు అన్ని చకచకా వొంటి చేత్తో చేసేది ఆవిడ.

ఆ రోజు సుబ్బమ్మగారు ప్రతి రోజులానే భోజనం ముగించి వాకిట్లో నడుం వాల్చారు. ఇంతలో కావిట్లో పెద్ద బస్తాలతో ఒక వ్యక్తి అటు వస్తూ కనిపించాడు."ఏవిటి నాయన ఆ బస్తాలు?" అని సుబ్బమ్మగారు అడిగారు."మామ్మగారు, ఇవి బూరుగు దూది బస్తాలు" అన్నాడు వాడు. "ఎలా ఇస్తావేమిటి?" అని బేరం మొదలెట్టారు."బస్తా యాభై కి తక్కువ లేదండి" అన్నాడు."ఇరవై రూపాయలు తీసుకో" అని అన్నారు సుబ్బమ్మగారు."బేరం గిట్టదండి" అన్నాడు వాడు. ఇంతలో అటుగా మరో బూరుగు దూది కావిడి వస్తూ కనబడడంతో సుబ్బమ్మగారు "సర్లేవయ్య, నువ్వు కాకపోతే ఆ అబ్బాయి ఇస్తాడు. వెళ్లిరా!" అనడంతో వాడి మొహం చిన్నబోయింది."సరే బామ్మగారు, తీస్కోండి. ఈ  దూది ఎక్కడ పోయ్యాలో చెప్పండి" అన్నాడు."సరే ఆ బస్తా ఇలా దింపు" అన్నారు.దానికి వాడు "ఈ బస్తా నాకు మళ్ళ అవసరం మామ్మగారు" అన్నాడు."లేదయ్యా, బస్తాతో సహా ఇస్తే ఇవ్వు, లేదంటే వొద్దు." అనడంతో వాడు సరే "పాతిక చేస్కొండి" అన్నాడు. వెంటనే ఇంట్లో ఉన్న కూతురిని కేకేసారు."అమ్మాయ్, ఓ పాతిక రూపాయలు వుంటే ఇద్దు" అని."దేనికమ్మ ఇంత దూది? ఎలా ఒడుకుతావ్. దూదేకుల వాళ్ళు చెయ్యగలరుగాని మనం ఎలా చేస్తాం?" అని కూతురు అడిగితే "నీకెందుకు,ఆ పాంగిగాడిని ఇలా పిలు" అన్నారావిడ. 

పాంగి ప్రసాదు అక్కడే పుట్టిపెరిగిన ఆదివాసి. వాడికి చెయ్యడానికి పని,కడుపు నిండా తిండి పెట్టే సుబ్బమ్మగారంటే చాల ఇష్టం."ఏయ్ బుడ్డి,సెప్పు ఏంటి చెయ్యాలి" అనగానే "ఆవిడ తన చీర ఒకటి ఎండలో వేసి దాని మీద దూది పరిపించారు. ఎగిరి పోకుండా ఇంకో పల్చటి చీర కప్పి రాళ్ళు పెట్టించారు. అది ఎండిన తరవాత పొరుగింటి పాత్రుడమ్మ ఇంటి నుండి ధాన్యం బుట్ట తెచ్చి అందులో ఈ దూది పోయించారు. ఆవిడ చేసే ఈ పనులు ఆ ఆదివాసిలకు ఒక వింత.ఈ ముసలమ్మా ఏమి చేస్తుందా అని వారికి కుతుహులం. ఎదురింటి రాధమ్మ, చిన్నమ్మలు కూడా వచ్చి చూడ సాగారు.పాంగిగాడికి చెప్పి సుబ్బమ్మగారు ఒక వెదురు కర్రని నిలువుగా కోయించారు. దానికి ఇటుఅటు బద్దలు మేకు కొట్టించారు. ఒక కవ్వం మల్లె తయ్యారు చేసి దానితో ఆ దూది చిలకగానే గింజ కిందకి, దూది పైకి తేలింది!! "అమ్మాయి, ఇంట్లో కొత్త బట్ట వుంటే ఇద్దు" అన్నారు. దానితో కూతురి చేత గలేబులు కుట్టించి దూది కూరగానే తలగడాలు సిద్దం. మిగిలిన దూది తో ఇంకా కొత్త బట్ట తెప్పించి రోజాయిలు కుట్టింది ఆవిడ.

చలికాలం రానే వచ్చింది. ఆ ఊరికి ఒక ఆసామి బట్టలు అమ్మేందుకు సైకిల్ మీద వచ్చాడు. "మీ అరుగు మీద ఈ రాత్రికి పడుక్కుని తెల్లారగానే వెళ్లి పోతానండి" అన్నాడు సుబ్బమ్మగారితో. దానికి ఆవిడ "చూడబ్బాయ్, ఇక్కడ చలిలో ఇలాగే పడుకున్నావంటే మరి లేవవు. ఈ దిండు రోజాయి కప్పుకో" అన్నారు అప్యాయంగా.